ഓര്മ്മചെപ്പ്( 1 ) Suman Sankar

രണ്ടുപാടങ്ങള്ക്കിടയിലൂടെയുള്ള നേര്ത്ത ഇടവരമ്പിലൂടെ മുന്നോട്ടു നടക്കാന് ഞാന് നന്നേ പ്രയാസപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു, പത്ത് പതിനഞ്ച് വര്ഷങ്ങള്ക്കുമുന്പ് ഞാനും നന്ദനും അശോകനും ഗിരിജയും പ്രേമയും സുപ്രുവുമെല്ലാം ഓടിക്കളിച്ചറുമാദിച്ച പാടവര്മ്പത്താണു ഞാനിന്നു നടക്കാന് പോലും കഷ്ട്പ്പെടുന്നതു എന്നോര്ത്തപ്പോള് എനിക്ക് അത്ഭുതം തോന്നി...കണ്ണുകെട്ടി നടന്നാല് പോലും ബാലന്സ് തെറ്റാതിരുന്ന വരമ്പുകള് ..ദൂരെ നിന്നു ആരോ നടന്നു വരുന്നതുകണ്ടിരുന്നു .ഓരോന്നു ഓര്ത്തു നടന്നതിനാല് വളരെ ആടുത്തെത്തിയപ്പോളാണു ആളെ മനസ്സിലായത്തു...ഗിരിജയും അവളുടെ മുന്നിലായി 6 വയസ്സുപ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു പെണ്കുട്ടിയും. അവളെ കണ്ടപ്പോള് എനിക്കാദ്യം ഓര്മ്മവന്നതു..നന്ദനോടുള്ള അസൂയകൊണ്ടൊ അതൊ എന്നോടുതന്നെയുള്ള അപകര്ഷതാബോധം കൊണ്ടോ ഞാന് എന്നും അവളൊടു ചോദിക്കാറുണ്ടായിരുന്ന ആ പൊട്ട ചോദ്യമാണു..ഗിരീ സത്യം പറയണം ..ഞാനാണോ അതോ നന്ദനാണൊ കൂടുതല് സുന്ദരന്...അവള് ഒരു ചിരി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എന്നും ഉത്തരം പറയാതെ പോകും.....” നിനക്കു 100 ആയുസ്സാണു ഗിരീ..നിങ്ങളെയൊക്കെ ഇപ്പൊ ഓര്ത്തതേ ഉള്ളു...” “.നൂറൊന്നും വേണ്ട രവീ, കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഒന്നു പ്രാപ്ത്തരാക്കുന്നതു വരെ തമ്പുരാന് ആയുസ്സ് തന്നല് മതി....” വരികള്ക്കിടയില് ഒരു വിഷാദച്ചുവയുണ്ടോ ?” നീ എന്നു വന്നു,വിനയേട്ടന് എന്തു പറയുന്നു” എന്നെല്ലാം ഞാന് വിശേഷങ്ങള് ചോദിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു...” ഞാന് ഇപ്പോള് ഇവിടെ തന്നെയാണു രവി..വിനയേട്ടന് എന്നേക്കാള് സുന്ദരിയൊ സമര്ത്ധയൊ ആയ മറ്റൊരു കൂട്ടിയോടൊപ്പം എവിട്യോ കഴിയ്യുന്നു...”സന്തോഷത്തിന്റേയും അതു പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന രീതിയിലും പല മാറ്റങ്ങ്ല് വന്നെങ്കിലും വിഷാദത്തിനും സങ്കടത്തിനും അന്നും ഇന്നും ഒരേ ഭാവമാണു..നിറഞ്ഞ കണ്ണൂകളും ഇടറിയ ശബ്ദവും അവള് മറയ്ക്കാന് ശ്രമിച്ചു പരാജയപ്പെട്ടു...വിഷയം മാറ്റാനായിട്ടാവണം കല്യാണചെക്കന് 2 ദിവസം മുന്പാണൊ വീട്ടില് വരുന്നതു എന്നു ചോദിച്ചു കൂട്ടത്തില് പരിഭവം പോലെ നീ നന്ദന്റെ കല്യാണത്തിനു പോലും വന്നില്ലല്ലോ രവീ എന്നും പറഞ്ഞു...കുട്ടിയുടെ നിര്ബന്ധം കാരണം ആവള് മുന്നിലേക്ക് നടന്നു...നന്ദന്......ആ പേര് എന്റെ സ്മ്രിതി മണ്ഡലത്തില് അലയടിച്ചു...തിരിഞ്ഞു നിന്നു ഞാന് ഗിരീ കല്യാണത്തിനു വരില്ലെ എന്നു ചോദിച്ചു ..അവള് തീര്ച്ചയായും എന്നു പറഞ്ഞു ചെറുതായി ചിരിച്ചു.... ഗിരി ഞാനാണൊ അതൊ നന്ദനാണൊ സുന്ദരന് എന്നു ചോദിച്ചിട്ട് ഞാന് തിരിഞ്ഞു നടന്നു..ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവളും....
ഓര്മ്മകള് വീണ്ടും 15 വര്ഷം പിന്നിലേക്ക് ഒന്പതാം ക്ളാസ്സിലെ വേനല് അവധിക്കാലം...വൈകുന്നേരങ്ങളില് ഞങ്ങള് എന്നും നീന്തള്ക്കുളത്തില് തന്നെയായിരുന്നു...ഇടയ്ക്കു ചില ദിവസങ്ങളില് നന്ദന് നേരത്തെ പോകും ആരോടും പറയാതെ ഒറ്റ മുങ്ങലാണു..അന്നും അങ്ങനെ തന്നെ നടന്നു...അശോകന് കുഞ്ഞമ്മയുടെ വീട്ടിലേക്കു പോയതിനാല് ഞാന് ഒറ്റയ്ക്കാണു വീട്ടിലേക്ക് നടന്നതു...നേരം ഇരുട്ടി തുടങ്ങിയതിനാല് ഞാന് വേഗം വീട്ടിലെത്താന് കുട്ടപ്പായി ചേട്ടന്റെ വീടിന്നു പിന്നിലൂടെയാണു പോയതു...ആള് താമസം ഇല്ലാത്ത വീടായിരുന്നു അതു. അകത്തു എന്തൊ ശബ്ദം കേട്ടാണു ഞാന് ആകത്തെക്കു നൊക്കിയതു.എനിക്ക് വശ്വസിക്കാന് ആയില്ല..നന്ദന് പൂര്ണ്ണ നഗ്നനായി നില്ക്കുന്നു കൂടെ ഉള്ളതു ചരുവിലെ ബെന്നിച്ചനാണു...ബെന്നിച്ചന്റെ വിരിഞ്ഞ നെഞ്ചത്തി നിരയെ കറുത്ത രോമം, ബെന്നിച്ചന് ക്വാറി തൊഴിലാളി ആണു അതുകൊണ്ടൂതന്നെ ഉറച്ച ശരീരം...കാണാനും സുന്ദരനാണു...നന്ദന്റെ മുഖം ബെന്നിച്ചന്റെ നെഞ്ചോടൂ ചേര്ന്നിരുക്കുന്നു..ഇടയ്ക്ക് ബെന്നിച്ചന് നന്ദന്റെ ചുവന്നു തുടുത്ത ചുണ്ടുകള് വായിലാകി നുണയുന്നു..ആപ്പോളെല്ലാം നന്ദന്റെ കണ്ണൂകള് അടഞ്ഞു പോകുന്നു..ബെന്നിച്ചന് മുണ്ടു ആഴിച്ചു നിലത്തു വിരിച്ചു ഇപ്പോളാണു ഞാന് ശരിക്കും ഞെട്ടിയതു...ഒരു വലിയ നേന്ത്രക്കായയുടെ വലിപ്പമുണ്ട് ആയാളുടെ ലിംഗത്തിന്നു...അതിങ്ങനെ വടിപോലെ നിന്നു വിറയ്ക്കുന്നു...നന്ദന് കുനിഞ്ഞ് അതിന്മേല് ഉമ്മ കൊടുത്തു..അതിന്റെ അറ്റം വായിലാക്കി ബെന്നിച്ചന് അതു മുന്നൊട്ടും പിന്നോട്ടും ആക്കികൊണ്ടിരുന്നു..ബെന്നിച്ചന് മുണ്ടിനു മുകളില് മലര്ന്നു കിടന്നു എനിക്കിപ്പോള് ബെന്നിച്ചന്റെ ലിംഗം വളരെ വ്യക്തമായി കാണാം...സത്യത്തില് അതിലൊന്നു പിടിക്കന് എനിക്കും ആഗ്രഹം തോന്നി.നന്ദന് ബെന്നിച്ചന്റെ മുകളില് കിടന്നു..നന്ദന്റെ നാവ് ബെനിച്ചന്റെ മീശയിലും കവിളിലും ചുണ്ടിലും വായ്ക്കുള്ളിലും ഇഴഞ്ഞു. കുറച്ചുകഴിഞ്ഞു നന്ദന് തിരിഞ്ഞു കിടന്നു ബെന്നിച്ചന്റെ സാധനത്തില് നാവിനാല് നക്കികൊണ്ടിരുന്നുഇടയ്ക്ക്ബെന്നിച്ചന് അതു അവന്റെ വായിലേക്ക് കയറ്റുകയും ഇരക്കുകയും ചെയ്തു..ബെന്നിച്ചന് ഇടയ്ക്കെല്ലാം നന്ദുമോനെ മുഴുവന് തിന്നെടാ എന്നെല്ലാം പറയുന്നുണ്ട്..മുഴുവന് ഇനിയും കാണണം എന്നു ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നിട്ടും നേരം ഇരുട്ടിയതിനാല് ഞാന് വീട്ടിലേക്ക് ഓടി....
ആടുത്ത ദിവസം ഞാന് നന്ദനെ കണ്ടപ്പോള് കഴിഞ്ഞ രാത്രിയിലെ കാര്യം ചോദിച്ചു ,,ആദ്യം അവനൊന്നു ഭയന്നെങ്കിലും പിന്നിട് അവന് സംഭവിച്ചതു പറഞ്ഞു...ബെന്നിച്ചന്റെ സാധനത്തില് പിടിക്കാനും ഉമ്മകൊടുക്കാനും നല്ല രസമാണെന്നു അവന് പറഞ്ഞപ്പോള് എനിക്കും കൊതിതോന്നി....രണ്ടു മൂന്നു ദിവസങ്ങള് കഴിഞ്ഞപ്പൊള് വഴിയില് വെച്ചു ബെന്നിച്ചനെ കണ്ടു..രവിക്കുട്ടാ നന്ദുമോന്റെ ഒപ്പം ഒരു ദിവസം വീട്ടിലേക്ക് വാ.... ബെന്നിച്ചേട്ടന് ചില കാര്യങ്ങള് കാണിച്ചു തരാം എന്നു പറഞ്ഞു....ഇപ്പൊ കാണീക്കവൊ എന്നു ഞാനും ചോദിച്ചു......ബെന്നിച്ചന് ചിരിച്ചു...നല്ല ഭംഗിയുണ്ട് ബെന്നിച്ചന്റെ ചിരി കാണാന്..ഇപ്പൊ ഒരുമ്മ തരട്ടെ എന്നുബെന്നിച്ചന്....ഞാന് അടുത്തെക്കു ചെന്നു...പരിസരത്തൊന്നും ആരുമില്ല എന്നുറപ്പാക്കിയിട്ട് ബെന്നിച്ചന് എന്നെ കട്ടിപിടിച്ചു..എന്റെ കുഞ്ഞുചുണ്ടൂകള് മുഴുവന് വായ്ക്കുള്ളിലാക്കി..എന്തു രസമായിരുന്നു.ബെന്നിച്ചന്റെ ഉമിനീര് എന്റെ ചുണ്ടുകള്ക്കു ഇടയിലൂടെ ഒഴുകി....പെട്ടെന്നു തന്നെ ഞാന് ബെന്നിച്ചന്റെ മുണ്ടിനുമുകളില് പിടിച്ചു .പ്കഷെ ബെന്നിച്ചന് പറഞ്ഞു ഇപ്പൊ വേണ്ട മറ്റെന്നാള് കൂനിത്തറ പൂരമല്ലെ അന്നു രാത്രി നന്ദുവുമായി വീട്ടില് വന്നാമതി..ഇപ്പൊ രവികുട്ടന് പൊയ്ക്കൊ.....അതൊരു തുടക്കമായിരുന്നു......
ഓരൊന്നു ചിന്തിച്ച് വീട്ടുപടിക്കല് എത്തിയതു അറിഞില്ല....ബെന്നിച്ചനെ ഓര്ത്തിട്ടാണൊ അതൊ നന്ദനെ ഓര്ത്തിട്ടാണോ പാന്റ്സിനുള്ളില് ഒരു അനക്കം....
വളരെ നേരത്തെ ഞാന് കിടന്ന..ബാംഗ്ലൂറില് ആയത്തില് പിന്നെ എന്നും കിടക്കുമ്പോള് 12 മണി കഴിയും...തിങ്കളാഴ്ച്ച എന്റെ വിവാഹമാണു...നന്ദനെ ഞാന് വിളിച്ചിട്ടില്ല .അവസാനമായി അവനോടു സംസാരിച്ചിട്ടു 4 വര്ഷത്തൊളമായിരിക്കുന്നു...എന്തിനാണു ഞങ്ങളിക്കിടയില് ഇത്രയ്ക്കു അകലം...സാരമില്ല...ഒരിക്കല് നമ്മുടെ എല്ലമായിരുന്ന ചിലര് പിന്നീടൊരിക്കല് നമ്മുടെ ആരുമല്ലാതായിതീരും,ഒരിക്കല് നമ്മുടെ പരിചയത്തില് പോലും ഇല്ലാതിരുന്ന ചിലര് നമ്മുടെ ആരൊക്കയൊ ആയി തീരുകയും ചെയ്യും ...
അമല വിളിക്കുന്നു വിവാഹ ഒരുക്കങ്ങളുടെ വിശേഷം അറിയാനാണു....ഒത്തിരിനേരം സംസാരിച്ചു...ഇടയ്ക്ക് നന്ദനും വിഷയമായി...അവന്റെ വീട്ടില് അച്ചന് ക്ഷണിച്ചിട്ടുണ്ടാകും അതുമതി...
ഓര്മ്മകളെ കൊണ്ടു ഒരു രക്ഷയുമില്ല ,,കൂനിത്തറ പൂരത്തിന്റെ ആഖോഷത്തിമിര്പ്പിലേക്ക് അവരെന്നെ ക്ഷണിക്കുക്കയാണു.....